Boekenplanken op de camping.
Of bij de veerboot, op een station of in een cafeetje. Planken vol boeken die al eens gelezen zijn én de kans om mijn boeken een mooi tweede leven te geven bij iemand anders. Wat een luxe!
Zo’n boekenplank doet iets met me.
Ik stop romans die ik las – en nog niet doorstuurde aan iemand- bewust in mijn tas als ik weet dat ik ze kwijt kan. Als ik mijn boek nog niet uit heb, zet het me aan om net iets langer te lezen zodat ik het boek achter kan laten.
Gisteravond las ik in bed de laatste twee IJslandse legenden om vanochtend – bij het eerste kopje koffie – te starten in de Simone van der Vlucht. Ik geef toe dat dit het enige Nederlandstalige boek ik op deze plank (en mijn Deens is nog steeds niet goed genoeg), maar een literaire thriller is heerlijk voor de laatste vakantiedagen.
Wie goed kijkt ziet dat ik twee boeken op de plank zet. Een rondje door de campervan leverde nog een uitgelezen boek op, wachtend op een plank. Dat geeft toch het gevoel dat ik mijn overtollige ballast goed heb opgeruimd vanochtend.
Is dit dan de luxe van ruilen of van opruimen?
