Het kennismakingsgesprek met een nieuwe collega komt op vakanties. Logisch, want het is hartje juli en de beste collega’s zijn al weg.
Er kwam een bedachtzaam “Oh… dat is heel iets anders dan de meeste mensen doen.”
Andere reacties zijn “in je eentje?”, “ik had niet verwacht dat zoveel Nederlanders dat zouden doen” en “wauw! ik ben jaloers!”
Ik ga op ontdekkingsreis
Deze zomer stapte ik op een zeilboot en reisde door een stelsel van fjorden aan de oostkant van Groenland.
Dat is iets anders dan de meeste mensen doen. Ik las zelfs dat er jaarlijks meer mensen op expeditie naar de Noordpool komen dan naar Groenland reizen.
Ik ga alleen, maar in een groep van 12 mensen (toevalligerwijze vrouwen) en een team bemanning cq. excursieleiders. De voertaal is Engels want we komen overal vandaag. De whats app-groep is nu al gezellig en we besloten de avond voor vertrek samen in Reykjavik te eten.
Ja. Dit is waanzinnig.
Mijn ideale vakantie is “anders dan de meeste mensen doen”
Deze foto’s werden genomen tijdens een yoga and hiking retreat in Akureyri, noord IJsland. Vooral in die middelste foto zit mijn ideale vakantie gevangen, al zul je dat niet misschien zeggen.
• ik word aangemoedigd een mindset shift te maken.
• ik ben volop in beweging in de buitenlucht.
• ik leer onverwachte wijze lessen.
We maakten deze wandeling na heftige buien, door mist en sneeuw.
Bij de start van deze wandeling was er een “maar”. Het is toch onveilig? Wat als iemand uitglijdt? En na een blik op de gids en in de internationale groep verdween dat. Want waarom kan ik als Hollandse ook alweer niet op een natte berg wandelen?
Er waren twee opties: de vlakkere route en de route naar de top.
Ik koos voor de top. Denkende dat het weer alle kans op uitzicht wegnam, maar klaar om mijn lijf aan het werk te zetten. Dat leidt echt niet tot indrukwekkende prestaties, maar het voelt zo lekker om dwars door Engeland van kust naar kust te fietsen, het tentje op mijn rug mee te dragen in Luxemburg en op de top van een berg in IJsland te staan.
De neerslag maakte de paden glibberig.
De stenen waren te nat om grip te geven en de aarde gleed weg als je kracht zette. De gids sprak de mooie woorden: “Walk besides the paths. It’s much less slippery there. Your shoes will find some grip.” Die wijze woorden knoopte ik in mijn oren en zette ik in als projectmanager.
Mijn ideale vakantie maakte me ook andere projectmanager
Ik noem mijn reizen graag ontdekkingsreizen. Die mindset vol nieuwsgierigheid en uitdagingen is natuurlijk niet ineens weg als ik terug ben van vakantie. Op vakantie ben ik misschien anders dan de meeste mensen, als projectmanager valt het ook op.
Een project is per definitie een tijdelijke organisatie om een uniek probleem op te lossen. Dat betekent ook dat dit de kans is om iets te leren wat je normaal niet leert.
Als ik tijdens de project start up vraag “wat willen jullie leren tijdens dit project en hoe kan ik daarbij helpen?” blijft het vaak stil. Ik geef mijn eigen voorbeeld, zoals recent “ik wil oefenen mijn neutraliteit te behouden in gesprekken over dit onderwerp”. In de week die volgt komen de andere leervragen. Per mail of bij de koffieautomaat.
Wat je wilt leren is iets om over na te denken. Soms kost dat even tijd. Helemaal in een omgeving waarin het niet vaak gevraagd wordt, omdat we gewoon ons werk doen. Dat ik al aangeef dat ik iets ga leren en welke hulp ik daarbij nodig heb, opent de ruimte en maakt dat anderen meegaan op de ontdekkingsreis.
